Classical

Noskowski - Chamber Works 1: String Quartets 1 & 2 (2009)

2016-12-18T13:28:59Z

Noskowski - Chamber Works 1: String Quartets 1 & 2 (2009)

String Quartet No.1 in D minor, op.9
1. I.Allegro con brio
2. II.Allegretto moderaro
3. III.Adagio non troppo
4. IV.Allegretto.Finale quasi oberek

String Quartet No.2 in E major
5. I.Allegro serioso
6. II.Allegretto vivace
7.III.Andante doloroso
8. IV.Allegro gioioso

Four Strings Quartet:
Fiedukiewicz Lucyna - 1st violin
Witek Grzegorz - 2nd violin
Raszewska Beata - viola
Tudzierz Łukasz – cello

According to the booklet is it four of quartets, no.3 in Em and Humorous Quartet. All from 1874 to 1885 time range. Noskowski's sounds more late Classical than the Moniuszko and Dobrynski. Like these as well.

The Noskowski string quartets and his piano quartet, which has been successfully coipled with Zelenski's is an absolute late romantic pre-Szymanowski gem which was brought to us about 15 years ago by Olympia. Its great to see Acte Prealable take off where Olympia left off. The Noskowski string quartets haven't been recorded before so these are essential readings. He is, as you know, Szymanowski's famous teacher and thankfully his work was not eclipsed like Szymanowski's. Moniuszko's fame as an opera and song writer precedes his string quartet literature. I still hold on nostalgically to much of his vocal choral music although he was way too prolific. --- talkclassical.com

Na niniejszej płycie zostały zarejestrowane I oraz II Kwartet. Pierwszy z utworów jest obok Kwartetu fortepianowego jedną z dwóch kompozycji kameralnych Noskowskiego, które autor opatrzył numerem opusowym. Impulsem do takiego działania było najprawdopodobniej stosunkowo szybkie wydanie dzieła – ukazało się ono drukiem w 1885 r. w Lipsku u Leuckarta. Prawykonanie miało miejsce w 1881 r. w Warszawie i spotkało się z ciepłym, choć nie entuzjastycznym przyjęciem. Jan Kleczyński pisał w „Echu Muzycznym”, że „kwartet (…) jest napisany z talentem”, który widać zwłaszcza w części drugiej oraz czwartej. ---empik.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru uplea ge.tt

back

Noskowski - Orchestral Works Vol. 1 [2009]

2016-12-11T10:48:21Z

Noskowski - Orchestral Works Vol. 1 [2009]


1.Morskie Oko

Symphony no. 1 in A Major:
2. Allegro Molto
3. Adagio Cantabile
4. Vivace
5. Finale - Allegro con Fuoco

6.Pan Zolzikiewicz

National Polish Radio Symphony
Gabriel Chmura – conductor (1)
Sławomir Wróblewski – onductor (2-5)
Zygmunt Rychert – conductor (6)

This CD commemorates the fact that this great unknown romantic master died one hundred years ago. The Polish conductor, teacher and composer Noskowski was a leading figure in the impressive Polish music scene around 1900, working alongside such people as Paderewski, Scharwenka, and Moszkowski. These works show that also as a composer, he could measure up to his contemporaries!

Morskie oko is not unfamiliar. From a very mysterious beginning the music rises to a most beautiful climax depicting the famous cliff in Poland -with this name. The symphony is traditional in style blending the big romantic tradition from Schumann, Brahms with a tinge of Polish folk music. The second movement is an experience beyond most. A truly romantic slow movement that will bring tears to all romantic eyes.... --- empik.com

Nie sposób odpowiedzieć na pytanie: jaka byłaby polska muzyka symfoniczna bez Zygmunta Noskowskiego? Niewątpliwie inna i prawdopodobnie uboższa. Szczególną jego zasługą - co znacznie wyróżnia go spośród współczesnych mu polskich kompozytorów - jest zwrócenie baczniejszej uwagi na technikę orkiestracji.

Inspirowali go w tym względzie zwłaszcza Liszt, Berlioz czy Borodin. Toteż dzieła Zygmunta Noskowskiego, choćby z tej racji, zasługują na pamięć i stałe miejsce w repertuarach koncertowych polskich orkiestr. Tak zresztą bywa, ale wyłącznie w przypadku małych, krótkich form, takich jak poemat symfoniczny "Step" czy uwertura "Morskie oko". Jednak z drugiej strony Zygmunt Noskowski był kompozytorem tradycyjnym, unikającym stosowania nowych pomysłów, które tak bardzo i nieuchronnie odmieniły muzykę przełomu XIX i XX wieku.

Pierwszą z trzech symfonii A-dur skomponował jeszcze w czasach studiów berlińskich i tam też nastąpiło jej prawykonanie. Uwertura koncertowa "Morskie oko" jest wyrazem fascynacji Podhalem, będącym dla ówczesnych twórców kwintesencją polskiego folkloru. Obraz dramatyczny w pięciu aktach "Pan Żołzikiewicz", którego uwertura kończy płytę, powstał na podstawie "Szkiców węglem" Żeromskiego. ---Barbara Tenderenda, audio.com.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru uplea ge.tt

back

Noskowski - Orchestral Works Vol. 2 (2011)

2016-12-14T14:52:41Z

Noskowski - Orchestral Works Vol. 2 (2011)

Symphony No.2 in C minor "Elegijna"
  1. Moderato Misterioso
  2. Scherzo. Vivace
  3. Elegie. Andante
  4. Finale. Poco Adagio - Allegro Assai Vivace
Odgłosy pamiątkowe (Commemorative sounds)
  5. Polacca Maestoso
  6. Moderato Cantabile
  7. Andante Cantabile
  8. Moderato Marciale
  9. Molto Moderato
  10. Piano Concerto No. 1 in C Minor, Op. 35
  11. Poco Allegro
Variations in E minor on an original theme
  12. Moderato Tranquillo
  13. Variation 1: L'istesse Tempo
  14. Variation 2: L'istesso Tempo
  15. Variation 3: Risoluto
  16. Variation 4: Allegro Scherzando
  17. Variation 5: Tranquillo
  18. Finale. Allegro Animato

Polish Radio Orchestra, Warsaw
Lukasz Borowicz – conductor

Volume 2 starts with the four-movement Elegiac Symphony which is part Brahmsian-heroic and part Tchaikovskian passionate. There's a Furiant-inflected scherzo which again suggests the pictorial symphonic caste found in Beethoven's Pastoral or the headily whooping Dvořák scherzos. The elegiac third movement moves from funeral cortège (inevitably recalling Elgar 1 or Polonia) to Tchaikovskian fury with a bite of resentment and revenge. The finale is gaunt and scores deep and ragged channels across the firmament before launching a heroic charge. This rises to a victorious hymn. The writing has vitality which is picked up on by an orchestra playing as if possessed by the urgency of discovery. The only tarnish is the closing gesture which is tarred with convention. The writing otherwise has a sufficiency of freshness. The performance has fire to make it well worth your exploration. It is superbly recorded.

The Commemorative Sounds Suite is in seven movements. These very short miniatures traverse nationalist glory, sentimental hymns, sprightly humour, honeyed intimacies, nodding plumes and military pride. The whole thing is over in the space of a concert overture.

The Variations on an Original Theme comprise a theme and seven little variations, each shorter than the movements of Commemorative Sounds. Boredom never enters in. The movements are variously serenely Brahmsian in the manner of the St. Anthony Variations or Academic Festival Overture. At the close there's a bold resolution and staunchly calling brass bring things to a resounding conclusion. --- Rob Barnett, musicweb-international.com

Maybe I'm just getting easy but this symphony had the same refreshing and invigorating impact as our cover item two months ago, Dohnanyi's youthful symphony. Written between 1875-79, it is a response to the failed anti-Czarist January Uprising of 1863 (when you're Polish and you don't have a country, 12 years is like yesterday). Although the notes suggest that a somber, minor-key atmosphere is the dominant element, the cut-and-thrust of the outer movements (the finale ending optimistically with a quotation from the Polish "national anthem") is riveting and vitalizing while the second movement scherzo, in krakowiak rhythm, is a close cousin to Dvorák's and Brahms' national dances and the third movement Elegy is solemn without being despairing. The couplings are short: an 11-minute set of Commemorative Sounds (1904-05) being four popular Polish songs and two other ones of uncertain origin, colorfully orchestrated, and an early (before 1883, possible much before) eight-minute set of variations.--- recordsinternational.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru uplea ge.tt

back

Zygmunt Noskowski – Chamber Works 2: String Quartet No.3 etc. (2013)

2016-12-20T15:30:28Z

Zygmunt Noskowski – Chamber Works 2: String Quartet No.3 etc. (2013)

String Quartet No. 3
1. Allegro Espressivo
2. Moderato Scherzando
3. Largo Tragico
4. Allegro Feroce

Variations on a theme by Viotti
5. Thema: Andnate Con Moto
6. Variation 1: L'istesso Tempo
7. Variation 2: Piu Mosso A Risoluto
8. Variation 3: Allegretto Moderato
9. Variation 4: Andante
10. Variation 5: Tempo Di Marcia Maestoso
11. Variation 6: Larghetto
12. Variation 7: Allegretto Moderato
13. Variation 8: Alla Polacca
14. Fuge: Andante - Tempo 1: Andante - Allegro Molto

15. Humorous Quartet "Whichever way you like it" in D major   
16. Vis a vis - Tram Duet - Musical Humoresque for violin and cello

Four Strings Quartet:
Fiedukiewicz Lucyna - 1st violin
Witek Grzegorz - 2nd violin
Raszewska Beata - viola
Tudzierz Łukasz – cello

Zygmunt Noskowski is noteworthy, the booklet tells us, for being the composition teacher of Karlowicz and Szymanowski, as well as for being “simply a genius of a composer”. This, I suggest, is a matter of opinion. The best work here is the piece he wrote as a student, the Viotti variations, which charge forward from a D minor andante theme into a series of increasingly dramatic, momentous twists and turns. Given that he was a student at the time, it naturally ends with a fugue.

The Humorous Quartet is a four-minute suite of miniatures including a mazurka, parodic Strauss family waltz, Paderewski quote and several other allusions, one of them a very famous tune - I’ve been driving myself mad trying to remember the name. There’s not much by way of musically-generated humour, except for some very sudden shifts of mood. Almost all the “jokes” are simply the references to other composers.

The big clunker is the 34-minute string quartet, a blandly “tragic” work that I wouldn’t be able to discern from Raff or any number of other Germanic mid-romantic composers. There’s a surprisingly anthemic theme in the finale which reminds me, weirdly, of Christmas carols. Noskowski doesn’t seem to realize he’s built an irresistible, primally fascinating melody, nor that it’s the only one in the quartet. The scherzo is especially disappointing; I’d fault the Four Strings Quartet for playing it far too slowly, except that they aren’t, because it’s clearly marked “Moderato”.

The little pieces are well-recorded, but the quartet is heard in a church with untamed reverb. The most interesting part of this CD is actually the booklet note, where producer Jan A. Jarnicki includes a two-page rant furiously explaining his hatred of libraries. It seems that the library where the Humorous Quartet score is kept did not allow them to use the score for this recording. They used it anyway, but instead of telling us how - a tantalizing mystery - Jarnicki insinuates things about the library’s “lady president”, faults the librarians for losing materials during World War II, and asks, “Why do we need libraries in Poland, particularly those funded or aided through the taxpayer’s money?” --- Brian Reinhart, musicweb-international.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru uplea ge.tt

back

Zygmunt Noskowski – Chamber Works 3 - Works for Violin and Piano (2011)

2016-12-25T10:03:13Z

Zygmunt Noskowski – Chamber Works 3 - Works for Violin and Piano (2011)

Trois pieces pour violon et piano op. 24
1. I.Chanson ancienne
2. II. Chanson modern
3. III.Caprice a la bouree

4. Chansonnette d'Ukraine op. 26 no. 2a
5. Berceuse op. 11

Sonata for violin and piano in A minor
6. I.Allegro con brio
7. II.Molto andante con variazioni
  Var I – Poco piu mosso
  Var II - Comodo
  Var III – Tempo I ma molto marcato e sostenuto
  Var IV – Anfante tranquillo
8. III.Prestissimo

Jolanta Sosnowska – violin
Donát Deáky - piano

Zygmunt Noskowski can today be called, without any exaggeration, a genius: he was a conductor, a teacher, a musical journalist, an author of textbooks; he played the violin, the viola, the piano; and he sang. He also contributed to the emergence of many important Polish institutions. This activity of his ensured him a special place in the history of Polish music. This position was further solidified by his huge achievements in the field of composition. And yet the work of Noskowski was gradually succumbing to oblivion. In fact, the legacy of Noskowski is immeasurably richer. It includes vocal and orchestral works, tens of dances and miniatures for piano, works for a cappella choir, songs, theatre music, and chamber music. Noskowski originally intended the duets for violin and piano, but later transcribed some of them for a small orchestra, a cello, a horn with accompaniment, or a solo piano. These are both dances and other miniatures, in short a typical salon repertoire. The Sonata in A minor holds a special place among the duets: it is the only example of this form within the entire legacy left by Noskowski. --- acteprealable.com

Zygmunt Noskowski jest niesłusznie zapomnianym kompozytorem. Do historii muzyki przeszedł głównie jako autor Stepu – pierwszego polskiego poematu symfonicznego oraz jako wychowawca kilku pokoleń kompozytorów polskich, by wymienić tylko czołówkę z nich, skupionych w ugrupowaniu Spółka Nakładowa Młodych Kompozytorów Polskich (Młoda Polska): Karola Szymanowskiego, Ludomira Różyckiego, Grzegorza Fitelberga, Apolinarego Szelutę oraz sympatyzującego z nimi, lecz kroczącego własnymi ścieżkami Mieczysława Karłowicza. Czyżby sława wybitnych uczniów przyćmiła twórczość mistrza?

A przecież Noskowski to nie tylko autor Stepu, lecz także szeregu innych dzieł. Szkoda, że w zapomnieniu pozostają, dotąd nie wydane na płytach, znakomite trzy symfonie. Czym Noskowski zasłużył sobie na takie zapomnienie? Wiemy, że różnił się znacząco pod względem artystyczno-estetycznych wyborów od swego najwybitniejszego ucznia – Szymanowskiego, a i twórczość symfoniczna Karłowicza prezentuje już zgoła odmienny rodzaj instrumentacji i wyrazu muzycznego niż muzyka jego nauczyciela. Jednakże, jak zauważył wybitny austriacki muzykolog Guido Adler (cytuję za: Kompozytorzy polscy 1918-2000, red. M. Podhajski, Gdańsk – Warszawa 2005, s. 43): „Gmach stylu składa się zarówno z postaci wielkich, jak i małych; by uzyskać pełny jego wizerunek należy badać wszystkie”.

Dobrze się dzieje, że wytwórnia Acte Préalable utrwaliła na swoich krążkach już kilkadziesiąt kompozycji fortepianowych i kameralnych Zygmunta Noskowskiego. Tym razem pora na muzykę na skrzypce z towarzyszeniem fortepianu.

W moim odczuciu jest to w pełni wartościowa płyta. Zarówno utworów słucha się z prawdziwą satysfakcją, jak i ich interesującego, odkrywczego wykonania. Skrzypaczka, Jolanta Sosnowska, absolwentka warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina oraz studiów podyplomowych w Stanach Zjednoczonych i w Wiedniu, gra utwory Noskowskiego z prawdziwą pasją, z uczuciem, a nawet z emfazą, ale bez histerii. Jolantę Sosnowską znałem głównie od strony jej specjalizacji w muzyce barokowej. Na tym polu odnosi ona znaczące sukcesy. Miłym zaskoczeniem okazało się sięgnięcie po repertuar romantyczny. Nie spodziewałem się, że z taką łatwością artystka „przesiada się” ze skrzypiec barokowych na późniejsze o blisko dwieście lat (niektóre z utworów nagrano na skrzypcach pochodzących z początku XX w.)

Jej gra jest pełna dopracowanych, lirycznych linii melodycznych i ciepła, kiedy zaś trzeba wirtuozowskiego popisu. Artystka dysponuje pięknym, pełnym dźwiękiem. Niski rejestr skrzypiec w cyklu Trois pièces pour violon et piano op. 24, nagranym na skrzypcach z 1905 r., brzmi jak altówka. Otwierające płytę drobne utwory przykuwają uwagę. Moim zdaniem nie są one „konwencjonalną XIX-wieczną literaturą salonową”, jak napisano w książeczce (autorki: J. Sosnowska i A. Munia), lecz pełnymi głębi małymi arcydziełami. W „małości” formy nie należy upatrywać ich jedynie salonowego charakteru, wszak w XIX wieku rozkwitały miniatury liryczne – gatunek charakterystyczny dla epoki romantycznej, uprawiany przez całe niemal stulecie. Warto zauważyć szeroko rozplanowaną formę sonaty (nagranej już na instrumencie współczesnym), granej przez artystów z wielkim zacięciem, głębią, z wyczuciem zarówno lirycznych detali, miejsc popisowych, jak i formy całości. Sonata a-moll jest godna odkrycia i przywrócenia świadomości społecznej. Nie mamy w polskiej literaturze skrzypcowej XIX wieku zbyt wielu form tego gatunku (vide znakomite sonaty Paderewskiego, Stojowskiego, Żeleńskiego, Melcera), ceńmy więc te wszystkie, które mamy, tym bardziej, że poziomem nie odbiegają one od sonat europejskich. Jolanta Sosnowska gra sonatę Noskowskiego z dużą swobodą i blaskiem. Węgierski pianista, Donát Deáky, gra z wyczuciem, ale i efektownie. Jego gra jest wprawdzie towarzysząca, jednakże pianista ma w tych utworach wiele do powiedzenia i korzysta z tego z umiarem. W miejscach granych w dynamice piano czy pianissimo pozwala skrzypaczce prowadzić kantylenę, zaś we fragmentach granych forte podbudowuje przebieg utworów silnym, nośnym dźwiękiem. W sonacie odczułem miejscami pewien niedosyt fortepianowego brzmienia. Skrzypce pozostają tu wyraźnie wiodące, mimo że fortepian ma w tym utworze o wiele więcej do powiedzenia. ---Marcin Tadeusz Łukaszewski, jolantasosnowska.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire zalivalka cloudmailru uplea ge.tt

back

Zygmunt Noskowski – Piano Works 1 (2008)

2017-01-25T17:28:39Z

Zygmunt Noskowski – Piano Works 1 (2008)


  1. Impressions - 4 Pieces caracteristiques Op. 29: I. En automne
  2. Impressions - 4 Pieces caracteristiques Op. 29: II. Intermezzo
  3. Impressions - 4 Pieces caracteristiques Op. 29: III. Dumka
  4. Impressions - 4 Pieces caracteristiques Op. 29: IV. Cracovienne gracieuse
  5. 3 Pieces Op. 35: I. Conte d'hiver
  6. 3 Pieces Op. 35: II. Duma.. Une vielle romance
  7. 3 Pieces Op. 35: III. Valse dolente
  8. Moments melodiques Op. 36: I. Les larmes
  9. Moments melodiques Op. 36: II. Gondoliera
  10. Moments melodiques Op. 36: III. Chanson melancolique
  11. Moments melodiques Op. 36: IV. Serenade du printemps
  12. Contes Op. 37: I. Menuet lyrique
  13. Contes Op. 37: II. Chant de berceau
  14. Contes Op. 37: III. Mazourka ardente
  15. Contes Op. 37: IV. Chansonnette d'hiver
  16. Contes Op. 37: V. Caprice
  17. Feuille de trefle Op. 44: I. Prelude meloncolique
  18. Feuille de trefle Op. 44: II. Scherzo
  19. Feuille de trefle Op. 44: III. Pensee fugitive

Valentina Seferinova – piano

Yet another of the ever-burgeoning roster of rediscovered Polish compositional talent makes his ‘world premiere recording’ appearance on a label dedicated to just such an act of reclamation.

Noskowski was born in Warsaw and trained as a violinist before coming within the orbit of that pioneering spirit, Moniuszko with whom the fledgling composer studied singing and counterpoint. Feeling however that he lacked polish he went to Berlin to study composition. Eventually he returned to Warsaw where he became Professor of Composition as well as a choral and symphonic conductor of repute. Heart disease gradually curtailed his career and he died in 1909.

The first volume of Acte Préalable’s series devoted to him takes in his solo piano music. This, as well as songs and violin music - chamber music in toto in fact - is a particularly useful feature of this label’s exploratory work. None of these works are dated though I would guess that they come from the 1890s. The Impressions are character studies of some imaginative sweep. The first is a wind study called Autumn, with lots of arpeggios and then comes a rather salonised middle section; hints of late Liszt here. The terse outer sections of the second study enclose a puckish and rhythmically vivacious B section, whilst No.3 is a charming salon Dumka.

Of the 3 Pièces Op.35 it’s best to refer the first to the first of the Op.29 Impressions which it somewhat resembles in mood. It’s a song without words really, not really a nature picture. In the Duma there are hints of Chopin but also an individualistic Ballad strength which grows increasingly ripe. Though it’s marked dolente the Valse is actually quite fulsome in this performance by Valentina Seferinova, a Bulgarian pianist now resident in Britain.

These short collections show idiomatic skill and some striking moments. There’s slightly too much hectoring amidst the melancholy of the first of the Op.36 Moments mélodiques and the Gondoliera is a very straight ride indeed - abandon hopes of Reynaldo Hahn and sensuality. Still the third of the set is touchingly done before Noskowski reaches for another seasonal piece - Spring this time - to end the cycle; and it’s duly perky and fresh.

Contes must have been written almost immediately after the earlier cycle and reprises things. There’s lyric ease, a salon Berceau, and a gift for lyricism and charm, if without overmuch depth. The last cycle here is the Op.44 Feuille de trèfle. The first is quite tough and Seferinova sounds a little stretched by its demands. The third and last alternates between Schubertian influence and possibly a touch of Anton Rubinstein.

All these cycles are presented in chronological order, but there’s no great marked stylistic advance - which is not a criticism, merely an observation. The performances are enjoyable and the presentation and recording in the studio of Polish Radio Station S1 not too chilly. ---Jonathan Woolf , musicweb-international.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire uloz.to cloudmailru uplea

back