Polish Music

Sorry Boys - Hard Working Classes (2010)

2014-10-13T15:25:57Z

Sorry Boys - Hard Working Classes (2010)


1. Hard Working Classes [3:36]
2. Salty River [3:15]
3. Cancer Sign Love [3:24]
4. Chance [4:06]
5. Trains Go Everywhere [3:54]
6. I Feel Life [4:09]
7. Roe Deer At A Rodeo [3:59]
8. Caesar On Fire [3:55]
9. Give Me Back My Money [3:48]
10. No Saviour [3:05]

Iza Komoszyńska - vocals, keyboards, percussion, harmonica
Tomasz Dąbrowski – electric & acoustic guitar, lap steel guitar
Piotr Błak – electric guitar
Jacek Perkowski – bass
Kuba Zawadziło – drums
Przemek Waszak – keyboards (1,2)
Bodek Pezda – loops (1,3)
Mariusz Godzina – saxophone (1,2,3,6,10)
Tomasz „Ragaboy” Osiecki – sitar, tanpura, dilruba

Nieco spóźniona recenzja debiutanckiej płyty tej warszawskiej formacji. Płyty, która bardzo sentymentalnie przeniosła mnie dwadzieścia lat wstecz, do czasów, gdy odkrywałem dla siebie klimaty 4AD i przede wszystkim nieziemski wokal Elizabeth Fraser z Cocteau Twins. Ta sentymentalna podróż nie jest oczywiście przypadkowa, bo zarówno wokal Izy Komoszyńskiej, jak i muzyka Sorry Boys ma prawo przywoływać echa tej kultowej brytyjskiej grupy. I choć Komoszyńska wyśpiewuje „tradycyjne”, pisane przez siebie teksty (ponadto gra na klawiszach, instrumentach perkusyjnych i harmonijce) – w przeciwieństwie do Fraser, wykonującej piosenki w zmyślonym języku – można śmiało powiedzieć, że jej wokal, podobnie jak u brytyjskiej wokalistki, jest kolejnym, magicznie brzmiącym instrumentem.

Już pierwszy numer, tytułowy Hard Working Classes o tym przekonuje, wysyłając nas w czasy albumu Blue Bell Knoll (1988). Dominuje klimat oniryczności i swoistej zwiewności jeszcze piękniej podkreślony w jednym z najlepszych utworów na krążku, Cancer Sing Love. Do kategorii najmocniejszych rzeczy na płycie należy również Chance – transowy, sunący do przodu, z delikatnie postrockowymi gitarami i cudnym klawiszowym tłem. Warto przy tej okazji dodać, że do tych dwóch ostatnich kompozycji grupa zrealizowała bardzo interesujące klipy. Doskonale prezentuje się ponadto I Feel Love ubrany w smutną melodię (a gdzież ich tutaj nie ma?!) i okraszony, podobnie jak cztery inne piosenki, delikatną figurą saksofonu. Nieco mniej intrygują senne Roe Deer At A Rodeo i Caesar On Fire. To że Sorry Boys może zagrać jednak inaczej świadczy Salty River, bardzo rockowy, brudny, przesterowany, z agresywnym wokalem Komoszyńskiej. Na tle całości zaskakuje także Give Me Back My Money, ocierający się o soulowe rewiry.

Mnóstwo w tej muzyce aranżacyjnych drobiażdżków podkreślonych bogactwem instrumentów (choćby sitar, tanpura i dilruba). Szkoda w związku z tym, że album trwa tylko 37 minut. A można byłoby dorzucić do całości ciekawy Winter, którym Sorry Boys szerzej pokazał się słuchaczom na składance Minimax Piotra Kaczkowskiego w 2008 roku.

Bardzo udany, melancholijny i zarazem hipnotyzujący, utrzymany w klimacie inteligentnego dream popu debiut, w którym muzyka została uzupełniona dodatkowo, idealnie z nią współgrającą, szatą graficzną. ---Mariusz Danielak, artrock.pl

2011 debut album from the Polish Indie outfit. Hard Working Classes is hypnotizing and atmospheric with multi-layered soundscapes, haunting melodies and the phenomenal voice of Iza Komoszynskiej. Iza not only sings, but also is the writer of all lyrics, and co-writer of all music. Their music was critically acclaimed by legendary Polish radio presenter Piotr Kaczkowski (the Polish equivalent of John Peel) In 2008, the band were selected by the British organizer as the Polish representative for the popular international bands competition - GBOB 2008, the band won the Best New Polish Band award In 2009, Sorry Boys were awarded The Next Big Thing at the PAM London Awards. Sorry Boys combine the chill of the Editors, the catchiness of Glasvegas, and the melodic style of The Cocteau Twins. ---sputnikmusic.com

download (mp3 @160 kbs):

uploaded yandex 4shared mediafire mega solidfiles zalivalka cloudmailru filecloudio oboom

Sorry Boys - Roma (2016)

2019-09-28T15:21:03Z

Sorry Boys - Roma (2016)


01. Apollo
02. Lord
03. Wracam
04. Roma
05. Alleluja
06. Mojo
07. Supernowa
08. Miasto Chopina
09. Water
10. Usłyszę
11. Zwyczajne cuda

Bela Komoszyńska - głos, chóry, fortepian, fisharmonia, Rhodes, autoharfa, kazoo, instrumenty perkusyjne
Tomasz Dąbrowski - gitary, mandoliny, programowanie, autoharfa
Piotr Blak - gitary, programowanie
Maciek Gołyźniak - perkusja
Bartosz Mielczarek - bas
+
Apolonia Nowak - głos i chóry
Sebastian Madejski - cymbały
Tomasz Kasiukiewicz - puzony
Soul Connection Gospel Group
Atom String Quartet

Zaintrygowali mnie już swoim pierwszym albumem Hard Working Classes sprzed siedmiu laty, o którym zresztą pisałem na łamach naszego serwisu. Wtedy urzekali niezwykłym smutkiem, nostalgią i onirycznością w swojej muzyce, wówczas bardziej jednorodnej, mimo wszystko rockowej. Poprzez śpiew Komoszyńskiej zbliżającej się choćby do Cocteau Twins. I choć już flirtowali z różnymi muzycznymi szufladami, np. soulem i post rockiem, podkreślając wszystko instrumentalnym bogactwem, na czwartym swoim krążku są jeszcze bardziej eklektyczni i trudni do sklasyfikowania.

Roma zachwyca już zewnętrznością – stylowymi fotografiami, które powstały w Łazienkach Królewskich i pięknie przywołują antyczną architekturę. To na swój sposób pewien koncept pełen symboliki. Bo tytuł nawiązuje oczywiście do Rzymu, ale także ponoć do… romskiego stylu życia naznaczonego ciągłą wędrówką, jakże bliskiego wszak artystom. Jak można przeczytać w materiale promocyjnym „Patronem Romy jest Apollo - bóg muzyki, poezji, miłości i światła - przewodnich tematów albumu”. Ale też nietrudno zauważyć, że tył digipaka zdobi tytuł płyty pisany wspak, czyli imię Kupidyna, w mitologii rzymskiej boga będącego uosobieniem miłości. Jednym słowem, mnóstwo tu pewnej romantyczności, która przekłada się na muzykę.

Naprawdę czarowną. Nie da się ukryć, że najsilniejszym punktem Sorry Boys jest wspomniana Bela Komoszyńska. Autorka słów, instrumentalistka, programująca, aranżująca, ale przede wszystkim dysponująca ujmującym i oryginalnym wokalem, niezwykle śpiewnym i spełniającym rolę kolejnego instrumentu. Głosem, w którym można doszukać się podobieństwa do Elizabeth Frazer, Kate Bush, czy Florence Welch. Z drugiej strony, ilość wykorzystanych na albumie instrumentów (choćby mało rockowych, takich jak mandolina, skrzypce, altówka, wiolonczela, puzon, cymbały, czy flety dodających pewnej symfoniczności) pokazuje aranżacyjny przepych, w którym pełno jest brzmieniowych smaczków. Do tego zespół skorzystał z licznych gości, na czele z kurpiowską pieśniarką Apolonią Nowak, kwartetem smyczkowym i chórem gospel.

W efekcie tego otrzymaliśmy jedenaście zwięzłych piosenek (ponumerowanych naturalnie… cyframi rzymskimi) wpisanych w niespełna trzy kwadranse muzyki. I dobrze, bo dzięki temu ten napakowany pomysłami krążek nie nuży, choć muszę przyznać, że gdyby podzielić go na dwie winylowe strony, to ta pierwsza podobałaby mi się zdecydowanie bardziej. Więcej w niej ciekawszych melodycznych tematów i najzwyczajnej nośności. Jak w rozpoczynającym całość żywym, pulsującym Apollo, albo zainaugurowanym gospelowo i zyskującym jazzowy klimacik Lord, czy wreszcie w świetnym singlowym Wracam wpisanym w kurpiowski folklor. Spragnieni niebanalności dźwiękowej znajdą wszakże i ciekawe momenty w drugiej części albumu, jak intensywnie wykorzystana elektronika w Ukołyszę, czy klimat muzyki Kraju Kwitnącej Wiśni w zamykających album Zwyczajnych cudach. Siłą Romy jest różnorodność i kontrast, w którym obok czysto popowych pomysłów mamy nawiązania do muzyki klasycznej (Miasto Chopina). Jedna z najciekawszych polskich płyt minionego roku. ---Mariusz Danielak, artrock.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back

Sorry Boys - Vulcano (2013)

2014-10-26T16:30:11Z

Sorry Boys - Vulcano (2013)


1. 	"Evolution (St Teresa)" 	3:24
2. 	"Phoenix" 	3:27
3. 	"Leaving Warsaw" 	3:43
4. 	"The Sun" 	3:50
5. 	"Back To Piano" 	2:53
6. 	"Dagny" 	3:43
7. 	"This New World" 	3:42
8. 	"Vulcano" 	2:54
9. 	"Miss Homeless" 	3:33
10. 	"Zimna Wojna" 	3:56

Mix - Adam Toczko, Bartosz Dziedzic, Bogdan Kondracki
Mastering - Adam Toczko
Producer - Marek Dziedzic

Sorry Boys, sorry girls, sorry wszyscy inni, ale właśnie mam nowych ulubieńców na polskiej scenie muzycznej. Pierwsza płyta warszawskiego kolektywu zatytułowana Hard Working Classes, chociaż była znakomita, to nie wiem czemu jakoś umknęła szerszemu gronu słuchaczy. Właśnie otrzymaliśmy Vulcano – czytaj to jako erupcję energii, talentu, znakomitych dźwięków i gorącą lawę świetnych wokali.

Przypuszczam, że znaczna większość nie miała przyjemności zapoznać się jeszcze z grupą Sorry Boys. Zatem na przystawkę przepiękny wokal Beli w singlu Phoenix promującym nową płytę zespołu.

I jak wrażenia? Chyba wszyscy zgodnie możemy się zgodzić z tym, że tak naprawdę największym atutem zespołu Sorry Boys jest klimat, który tworzą. Może nie są to bardzo skomplikowane utwory, ale mają coś co nazwałbym aurą, aurą, która wyróżnia ich na polskiej scenie. Słuchając pierwszy raz nowego albumu pod tytułem Vulcano lał straszny deszcz, a ja próbowałem przeciąć pieszo krakowski rynek by zdążyć na tramwaj. Wtedy w moich uszach zagościł kawałek Back to piano, który z miejsca stał się jednym z ulubionych na płycie. Przytoczyłem nie bez powodu deszcz, rynek, światła latarni, bo ta płyta to jest taki właściwie impresjonizm. Nie sposób słuchając jej, nie mieć obrazów przed oczami, album hipnotyzuje, wciąga, a głos Beli momentami zmysłowy i uwodzący sprawia, że nie możemy obojętnie wzruszyć ramionami. Produkcją i realizacją nagrań zajął się Marek Dziedzic , miksami Adam Toczko,Bartosz Dziedzic i Bogdan Kondracki (to oni zajmowali się dotychczas brzmieniami Brodki, Makowieckiego, Dawida Podsiadło, czy Skinny Patrini).

Właściwie ciężko mi przypisać ten album do jakiegoś nurtu muzycznego. Rock? Alternatywa? Trochę elektronika? Właśnie, Sorry Boys mają swój styl i tworzą coś co po prostu będzie się kojarzyło tylko i wyłącznie z nimi. Tak jak ostatnio wychwalałem Misię Ff i Tres. b tak teraz cieszę się, że mamy Sorry Boys. Jedyne skojarzenia muzyczne jakie mi przychodzą do głowy, to porównanie ze szwedzkim Niki & The Dove, a jest to jeden z moich ulubionych zespołów, więc oczywiste jest, że Sorry Boys polubiłem z miejsca.

Może jeszcze trochę o albumie Vulcano, dziesięć kompozycji, które otrzymujemy są wykonywane w języku angielskim, poza ostatnim utworem Zimna wojna. Cały album otwiera Evolution (St Teresa), gdzie wyróżnić trzeba znakomite bębny Macieja Gołyźniaka i chórki, które otwierają płytę, jak erupcja, a potem kolejny kawałki to już płynąca gorąca muzyczna lawa (w pozytywnym znaczeniu). W This New World dostaną coś dla siebie miłośnicy gitar i mocniejszego brzmienia, tytułowy utwór Vulcano brzmi nieco folkowo i rozpoczyna się spokojnie, by potem móc się rozkręcić i pędzić przez dwie minuty.

Serio, nie mam się czego uczepić na tej płycie. Może jedynie długości, bo wolałbym osiemnaście utworów na takim poziomie niż dziesięć. Zachęcam jednak wszystkich miłośników muzyki nie tak bardzo popularnej w większości stacji radiowych i telewizyjnych do sprawdzenia albumu Sorry Boys. Gwarantuję, że nikt nie poczuje się zawiedziony. --- Kamil Gajdek, allaboutmusic.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire mega ulozto cloudmailru gett

back