01. Overture (3:02)
02. Bleeding Heart (4:47)
03. Land of Dreams (4:10)
04. The Anthem of Victory (4:57)
05. Temple of Love (3:49)
06. Collapse (4:17)
07. The Lord (4:16)
08. Birth (5:34)
09. The Night (3:58)

Marian - Vocals
Młody - Guitars (lead)
Daniel Jokiel - Guitars (rhythm)
Milli - Bass
Żuraw - Drums
Migdał - Piano, Keyboards

Po wysłuchaniu tej płyty w całości włączam ją zawsze od początku! Muzyka stworzona przez poznańską kapelę jest tak świetnie zagrana i urozmaicona niegłupimi textami, że można jej słuchać i słuchać, a przy tym nie są to utwory nudzące się po paru minutach! Aion należy do kapel gotyckich, lecz ich muzyka jest o wiele bardziej złożona niż w wiekszości przypadków. Można usłyszeć w zagrywkach gitarowych elementy typowo thrashowe, a ciekawy i zmieniający się wokal (od spokojnego i melodyjnego śpiewu do brutalnego growlingu, wzbogacony dodatkowo żeńskimi chórkami) często kojarzący się chociażby z Paradise Lost, jest także tym, co przyciąga słuchacza. Polecam tę kapelę, bo od czasów dema' 96 (bez klawiszy, fatalne brzmienie, ale i tak dało się usłyszeć tę "techniczność" gitarzystów) poczyniła olbrzymie postępy i jak widzę, pomimo podobieństw do paru znanych zespołów, Aion idzie swoją własną drogą - oby tak dalej! Słyszałem także, że niebawem pojawi się nowy materiał poznaniaków, ale to niepotwierdzona wiadomość. Gorąco polecam, gdyż Aion nie ustępuje (a często zdecydowanie przewyższa) innym kapelom gotyckim i nie tylko! ---@dam, rockmetal.pl

Aion was formed in Poznań in January 1996. In this year, the band recorded their first promotional demo. One month later, in July, Aion signed a contract with Poznanian record label Morbid Noizz Productions. As a result of this, the first studio album, entitled Midian, was released. In 1997 the album received "debut of the year" award by readers of Metal Hammer (Polish edition). During a promotional tour they supported bands, such as Mercyful Fate, King Diamond, Artrosis, Vader, Love Like Blood and Sacriversum. Signing a contract with Massacre Records led to the growth of the band's popularity outside its motherland. In mid-1997 the band played at Wacken Open Air festival.

In the end of July 1998, Aion recorded material for the second album, Noia, which was released in November the same year. The album was nomineed for the prestigious Polish Fryderyki award in the "Hard 'N' Heavy Album of the Year" category. Noia contains a cover version of Carl Orff's "O Fortuna". The release of the third album, Reconciliation (2000), was connected with the changing of record label to Metal Mind Productions. The band's lineup was changed for the first time in 2001, when keyboardist Łukasz Migdalski was replaced by Marcin Żmuda. There have been numerous lineup changes since then. In 2001-2004, Aion released two albums: Symbol and One of 5. ---revolvy.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to

back

01. Killing Time (3:18)
02. Holies Unholies (4:44)
03. Innocent Pictures (4:27)
04. Nighmares (3:45)
05. Bad Place (4:07)
06. The Prayer (3:53)
07. Into the Abyss (3:03)
08. Before Dawn (6:25)
09. O Fortuna (6:33)

Alto Vocals – Anna Lewandowska, Iwona Szudrowicz, Martyna Nadolna, Małgorzata Kotz, Paulina Migdalska
Arranged By [Choir Parts Arrangement] – Mateusz M.J. Sibilski, Łukasz Migdalski
Bass – Witalis "Milli" Jagodziński
Bass Vocals – Maciej Samulski, Olgierd Nawrocki, Łukasz Ziółkiewicz
Drums – Marcin "Żuraw" Żurawicz
Guest, Choir – Poznań Chamber Choir "Fermata"
Guest, Conductor [Choir] – Mateusz M.J. Sibilski
Guitar – Daniel Jokiel
Keyboards, Programmed By – Łukasz "Migdał" Migdalski
Lead Guitar – Dominik "Młody" Jokiel
Soprano Vocals – Magdalena Hebersack, Magdalena Klaus, Marta Borowiak, Monika Baczyk, Natalia Królak
Tenor Vocals – Damian Kustosik, Daniel Kustosik, Krzysztof Skibski, Tomasz Zarebski
Vocals – Mariusz "Marian" Krzyśka

Z jednej strony staliśmy się providerami strony WWW zespołu, która w chwili pisania tego tekstu jest (była) w powijakach, z drugiej jednak musiałem pokusić się o recenzję tego albumu. NOIA jest drugim na koncie albumem długogrającym i jakże innym od debiutu, którego recenzja pojawi się wkrótce na naszych łamach. Słowo AION z greckiego oznacza nieskończoność , czym więc może być odwrócenie nazwy? Elementem kompletnym - skończony, określonym - to już dla fizyków, jednak wolimy się skupić na muzyce.

Zostałem mile zaskoczony zawartością krążka. Wokal nie razi - co jest na plus dla zespołu, kompozycje są podrywające, melodyjne a przede wszystkim zwarte. Bardzo ciekawie przy tym wypada chór, którego rolę podjął się poznański chór Fermata. Brzmi to naprawdę rewelacyjnie i szkoda że takich pomysłów nie stosują inne zespoły. Ten symfoniczny rozmach z jakim skomponowano album daje obraz zespołu nastawionego na profesjonalizm co w polskich warunkach graniczy z cudem - szczególnie w kwestiach wydawniczych. A co dalej z tą muzyką? Niezła metalowa grzmotnia połączona z delikatnością artrocka - termin brzmi znajomo i w naszym nazewnictwie powiedzielibyście prog-metal. No cóż - i ja się podpisuję pod tą definicją. Zespół gra jak najlepsze prog-metalowe kapele, jednak zachowując pewien dystans. Album otwiera Killing Time, koncertowa wizytówka zespołu utrzymana jednak w metalowym charakterze. Za to utworu Innocent Pictures nie powstydziły się nawet Shadow Gallery ! Ot zmiania ;)) Nightmares to bardziej klimatyczne granie - z dominującym brzmieniem klawiszy i częstymi zmianami tempa - równie brzmi znajomo nieprawdaż? Jednak prawdziwa perełka to wersja O Fortuna z muzyką AION i w wykonaniu chóru Fermata. Oryginalne podejście do klasyki, przy którym moja szczęka zaryła w podłogę. Jednak po trwajacym 2.5 minut O Fortuna słuchać jeszcze jeden utwór - nie zaindeksowany na płycie ale chyba najmocniejszy jak dla mnie punkt. Akurat jestem zwolennikiem eksperymentów - tak i na tej płycie się nie zawiodłem - w całości elektroniczna kompozycja na metalowym albumie? Czemu nie ;) Vangelis? - podobne ;) Migdał podszedł do sprawy kompozycji bardzo ciekawie tworząc niesamowitą impresję - stałem się fane AION - polubiłem ten zespół za eksperymenty choć mogliby się wysilić i teksty jednak wykonywać po Polsku. W końcu Polacy nie gęsi .... --- hartrock.pl

Aion is a gothic metal band from Poland. They play a style of metal that sounds a lot like Moonspell in their gothic heyday. This is a fairly obscure band and this is not a bad album, but it’s not really something to seek out.

Guitar riffs, when they are present, are oftentimes fairly heavy groove metal type riffs. This is not to suggest that there are not many guitar riffs, simply that they are often overwhelmed by the other aspects of the music. The guitars are there mostly to set a rhythm for the song to follow, much like in groove metal, but there are far more melodic touches added on to the top of the riffs. There are solos and leads but neither adds much to the rest of the music.

The band uses a lot of keyboard flourishes and choir vocals that are presumably sampled throughout much of the album. These touches provide most of the dark, gothic feel to the band. The picture on the cover is some undersea kingdom and the above mentioned aspects of the music do bring images to mind of just such a kingdom. These two ingredients make up a majority of the band’s melodies.

The vocals are a little weak. The singer sounds as if he is either holding something back or simply cannot achieve the powerful voice he is trying to portray. The vocals are clean, delivered in a bit of a flat tone and sometimes the words sound a little slurred. The style of vocals does reasonably well with the music, but on their own would not be considered very good.

The songs are extremely catchy and the melodies infectious. Many of the songs would probably be big hits if they were performed by a more mainstream gothic metal bands such as Lacuna Coil.

The last track is the band’s rendition of “O Fortuna”, the first movement of Carl Orff’s masterpiece “Carmina Burana”. This is one of the better movements to incorporate into a metal album and a gothic metal band is the most likely to do so. The band does well with this song, but it would have been nice had it been a bit longer.

All in all, this is a catchy release but is not essential. The band does not possess any qualities that other more well-known gothic metal bands do not have. – Shadoeking, metal-archives.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to

back

01. Perhaps We Could (3:42)
02. I Won't Be Different (4:14)
03. About Survival (3:50)
04. But it Won't Be a Dream (4:01)
05. Peace and Anxiety (5:35)
06. The Show (3:40)
07. Little Jafe (3:40)
08. Res Publica (4:03)
09. The Lies (4:44)

Bass – Artur "Methal" Szymański
Bass [Guest Bass Performance] – Bogusz Rutkiewicz
Drums – Marcin "Żuraw" Żurawicz
Lead Guitar – Dominik "Młody" Jokiel
Rhythm Guitar – Daniel "Danielz" Jokiel
Vocals – Marcin "Pacior" Patyk

To już piąta płyta w dorobku Aion, zespołu znanego z tak odważnych i intrygujących wydawnictw jak "Reconciliation" czy "Symbol". Ich muzyka zawsze była trudna do sklasyfikowania, łącząc w sobie elementy metalu, gotyku, elektroniki czy nawet nu-tone. Jak zapowiada zespół, ich najnowsza płyta "będzie naprawdę mocna i szybka. Koniec elektroniki, nowy wokalista i nowe pomysły". Na wokalu Marcin Patyk, znany z II edycji Idola, gdzie brawurowo wykonał "Ashes to Ashes" z repertuaru Faith No More! ---empik.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

01. R (0:04)
02. E (0:04)
03. C (0:04)
04. O (0:04)
05. N (0:04)
06. C (0:04)
07. I (0:04)
08. L (0:04)
09. I (0:04)
10. A (0:04)
11. T (0:04)
12. I (0:04)
13. O (0:04)
14. N (0:09)
15. Guilty (3:13)
16. Days of Fight, Days of Hope I (3:55)
17. Time to Reconciliation (3:01)
18. IMPLANT I (1:59)
19. Days of Fight, Days of Hope II (3:07)
20. The Meeting (2:41)
21. Suffering (3:49)
22. IMPLANT II (1:53)
23. Ten Thousand Bodies (3:09)
24. House of Soul (3:50)
25. Headless Cross (13:20)
+
26. Guilty (Video)

Bass Guitar – Milli
Drums – Żuraw
Keyboards, Programmed By – Migdał
Lead Guitar – Młody
Rhythm Guitar – Danielz
Vocals – Marian
+
Vocals – Grzegorz Kupczyk (25)

Zadziwiające jak ten czas szybko leci. Jeszcze niedawno (tak się przynajmniej wydaje) poznański Aion stawiał pierwsze kroki na scenie mocnego uderzenia. Wciąż dobrze pamiętam liczne hasła ("największe gotycko-metalowe odkrycie polskiego rynku"), które z powodzeniem reklamowały ich debiutancką płytę "Midian". Płytę na pewno udaną, ciekawą, na swój sposób nawet oryginalną. Te walory artystyczne mocniej uwidoczniły się na kolejnym albumie "Noia". Przynależność Aiona do czołówki rodzimej sceny mocnego uderzenia stała się faktem. Trzeci krążek "Reconciliation" prawdopodobnie jeszcze bardziej ugruntuje pozycję grupy.

Ta płyta ma tylko jedną wadę - jest za krótka. Z drugiej jednak strony przeszłość nieraz już dowiodła, że nie liczy się ilość a jakość (jako klasyczny przykład posłużyć może "Regin in Blood" Slayer). Aion także udowodnił, że w nieco ponad trzydziestu minutach zamknąć można wiele emocji, bogactwo pomysłów, wiele solidnego grania... Metalowego z krwi i kości. Grupa bowiem znów sprytnie wymknęła się szufladkom i dziwnym etykietkom. W tym jednym słowie (metal) kryje się kwintesencja "Reconciliation". Przejrzyste, soczyste brzmienie, ciężkie gitary, drapieżność, "brud", trochę klasycznych solówek, trochę(?) melodii... Na tej płycie mieszają się różne odmiany mocnego uderzenia - są przebłyski thrashu, heavy, pozostał też ślad po mrocznych doomowo-gotyckich klimatach... Pewne motywy kojarzyć się mogą z bardziej konkretnymi nazwami - np. "Suffering" pachnie nieco wczesnym Machine Head, w "House of Soul" kłania się ostatni Testament, w "Guilty" pojawiają się przebłyski jakby z Sepultury ("Roots"), Soulfly, czy Flapjacka... Aionowi nie można jednak zarzucić kopiowania, tym bardziej, że zespół wypracował już własny specyficzny styl, zarezerwowany tylko dla niego - charakterystyczne brzmienie gitar i na pewno wokal Mariana (tu jakby nieco bardziej drapieżny niż na poprzednich krążkach). To po prostu kawałek solidnego czadu, podbarwionego siłą symfonii (genialny wstęp do "Days Of Fight, Days Of Hope 2"). Aby jednak nie było do końca metalowo, "Reconciliation" w pewnych momentach ozdobiono elektronicznymi akcentami (oba "IMPLANTY", "House Of Soul"). Nie jest to jednak popularne ostatnio zmiększanie brzmienia, a raczej dodatkowy walor artystyczny, który dobrze komponuje się z całością i z ogólnym przesłaniem tej płyty (elektronika jest "zakręcona", wręcz kosmiczna).

"Reconciliation" to na pewno ciekawy album, pełen dobrego metalowego (bez niepotrzebnych podziałów) grania. Nie jest może nowatorski, ale ma swój urok. Właśnie wcale nie jest nowatorski (nie dotyczy muzyki, która kipi świeżością) - właściwie to jakby kontynuacja tego, co działo się na "Noia", może tylko jeszcze bardziej oddalona od błędnych (już wtedy) gotyckich ram. Może tylko troszkę inaczej przekazana... ---Margaret, rockmetal.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mediafire uloz.to

back